En güzel yıllarımız çalışıp tükenerek geçiyor, ayda birkaç pazar tatilin ya olur, ya da olmaz… Haftanın yorgunluğu zaten bir gün ile atılacak gibi değil.
Yaş kemale erene kadar deliler gibi koştur, 65 ine gelince de emekli ol. O saatten sonra insan ne yapsın tatili, ne yapsın serbestliği, ne yapsın emekli maaşını… Ömür gitmiş bir kere… Tabi sadece yaş ilerlese iyi. Tansiyonu var, kolesterolü var, sakatlık var, böbrek sorunu var, karaciğerin bilmem nesi var. Var oğlu var işte… Bazıları çalışmaya, bazıları da yaşamaya gelmiş dünyaya… Birileri dolu tabakları taşıyacak, birileri sofrada bağdaş kurup bekleyecek, birileri çalışacak, birileri döner koltuğunda kıvranarak parasını sayacak…
Velhasıl-ı kelam, istediğin kadar sağlıklı ol ya da paralı; bu dünya pek de yaşanacak yer değil… Ne kadar yaşarsak, dünyanın attığı oklar o kadar ıskalamış olur.